ποθοκρατόρισσα

η, Ν

η κυρίαρχος, η βασίλισσα τών πόθων («γυναίκα οδηγήτρα, ποθοκρατόρισσα», Παλαμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πόθος + -κρατόρισσα (< -κράτωρ), πρβλ. αυτο-κρατόρισσα].